De PSV-Supporter, november 2021

DE PSV SUPPORTER | 15 UIT EEN ROODWIT HART  VOLG MIJ OOK OP TWITTER: @CO_LUMN. Met een 5-2 overwinning tegen FC Twente heeft PSV zojuist een dikke streep onder een beroerde periode gezet. Of beter gezegd: met een 5-2 overwinning tegen FC Twente heeft PSV zojuist hopelijk een dikke streep onder een beroerde periode gezet. Want het chagrijn na de kansloze vernedering tegen Ajax en het verlies in eigen huis tegen een matig AS Monaco is natuurlijk niet zomaar weg. Ik heb me over van alles en nog wat verbaasd de afgelopen periode. Aan het begin van het seizoen verbaasde ik me over de vele loftuitingen die PSV kreeg toen het een serie aardige wedstrijden op de mat legde. Daarna verbaasde ik me over de haast ziekelijke aandacht voor de wissels die trainer Roger Schmidt toepast in een wedstrijd. En de laatste weken verbaasde ik me over de massale hoon die PSV over zich heen kreeg. Alsof het halve land zich verkneukelde over de neergang van PSV. Verder verbaasde ik mij over berichten die ik ontving over mijn vorige column, waarin ik het hoofd boog en me bij de feiten neerlegde: dat PSV slechts een rol in de schaduw van Ajax rest als het om het verdelen van de prijzen gaat. Tot slot verbaasde ik mij over wat Roger Schmidt en algemeen directeur Toon Gerbrands over de verhoudingen tussen PSV en Ajax verkondigden. Beiden wijzen namelijk steeds vaker op de verschillen in budget tussen beide clubs. In het geval van Schmidt kan ik dat nog wel begrijpen: sinds hij in Nederland werkt, heeft hij Ajax immers fors zien investeren. Het is lekker hoor, als je even voor 22,5 miljoen euro een spits kunt binnen halen. Maar van Gerbrands had ik meer verwacht. Als je zegt dat Ajax altijd al meer geld heeft gehad dan PSV, ben je gewoon slecht op de hoogte. Klaar. In de jaren ’80, toen Gerbrands nog druk was met volleyballen, was Ajax namelijk op sterven na dood (en deed aan belastingontduiking bij transfers), zoals overigens het hele Nederlandse voetbal dood en begraven leek. Op één club na dan, want met het geld van Philips kocht PSV doodleuk spelers van Ajax en Feyenoord weg om zelf de Europa Cup I te winnen. In 1992 was PSV de eerste Nederlandse club die Champions League speelde. En tussen 1997 en 2008 kwam PSV twaalf keer uit in de Champions League. Waar Ajax al die jaren was? Druk met navelstaren, interne ruzies, fluwelen revoluties en constant de koers herbepalen. PSV had in die jaren Ajax op een onoverbrugbare afstand kunnen zetten, maar zag de club steeds langszij komen. Meestal door eigen falen (al die jaren in de Champions League leverde maar twee keer een overwintering op), maar ook omdat Ajax een ijzersterk merk bleef, dat uiteindelijk middelmatige spelers voor tientallen miljoenen wist te verkopen (kent u Arek Milik nog? De Pool kwam voor 2,8 miljoen euro in 2014 en vertrok twee jaar later voor 35 miljoen euro). Het verhaal van Gerbrands is dus klinkklare onzin. Maar hij komt doodleuk weg met dat gebabbel. Bovendien: als geld kwaliteit betekent en degene met het meeste geld dus kampioen wordt, mag je met het tweede budget van Nederland dus niet verliezen van Willem II. En ontsnappen tegen Go Ahead Eagles en Sparta. Wat Gerbrands beter had kunnen zeggen is dat PSV altijd een achterstand zal hebben tegenover Ajax en in mindere mate Feyenoord. Maar dat het al tientallen jaren tegen die gevestigde orde vecht door nèt even wat slimmer te zijn. Zoals er dit seizoen bijvoorbeeld gegokt is op spelers met een krasje (Van Ginkel, Pröpper), spelers met potentie (Drommel, Gakpo, Madueke, Teze, Obispo) en spelers die onder de radar zijn gebleven van grotere clubs (Ramalho, Mwene) en dat aangevuld met ervaren krachten (Sangaré, Götze, Max, Zahavi). Dat de basis op papier sterk genoeg is, maar de bank wel een kwaliteitsinjectie kan gebruiken en dat dat allemaal betekent dat als iedereen fit is je een uitstekend elftal hebt maar je bij tegenslagen een stapje terug moet doen. Voor een bestuurder zegt Gerbrands doorgaans redelijk snel en simpel hoe de vork in de steel zit, maar met zijn vergelijking met Ajax heeft hij een hele domme zet gedaan die niet past bij zijn club en functie. En overigens ook niet bij zijn persoonlijkheid, want het is juist Gerbrands die roept: ‘in topsport gelden geen excuses’. COLUMN CO LUMN ‘HET VERHAAL VAN GERBRANDS IS ONZIN’